Artykuły

Festiwal Hommage à Kieślowski

Festiwal, znany w Polsce i wśród przyjaciół Krzysztofa Kieślowskiego jako Hommage à Kieślowski, powstał z inicjatywy Fundacji Sztuki Współczesnej In Situ, Rodziny artysty i jego Przyjaciół.

Od samego początku zamiarem organizatorów, Przyjaciół i Rady Programowej (w składzie Ajki Tarasow i Stanisława Zawiślińskiego, a od października 2015 roku Doroty Paciarelli) było stworzenie miejsca, w którym zaproszeni festiwalowi goście, widzowie z Dolnego Śląska i innych regionów Polski, miłośnicy kina Kieślowskiego i – cytując za Stanisławem Zawiślińskim – „kina po Kieślowskim”, w tym pokolenia debiutującego od 2000 roku w kinie polskim i europejskim oraz studentów szkół filmowych, mogą spotkać się i przez trzy dni oglądać filmy Kieślowskiego oraz reżyserów i reżyserek, którzy mają coś istotnego do opowiedzenia.

Krzysztof Kieślowski w swoim wywiadzie opublikowanym w książce Karabasza „Bez fikcji – z notatek filmowego dokumentalisty” (WAiF 1985) powiedział: „Nie ma miejsca, gdzie moglibyśmy się spotkać. A tym tworzywem operujemy, żeby móc się spotkać. Na płaszczyźnie przekazu informacji, myśli, poglądów, nastrojów. Musi być sala projekcyjna… Dlatego jeżeli o kimkolwiek myślę, jak robię, to myślę o sobie. Potem to się rozszerza. Naturalnie myślę o paru kolegach, o paru znajomych, o paru ludziach z branży. To się jeszcze trochę rozszerza, bo tam jest gdzieś jakiś DKF, który nagle chce coś zobaczyć. Jest parę osób z jakiegoś instytutu. A to ktoś z socjologii, a to paru z filozofii. A to nagle z maszyn matematycznych… Więc to się później rozszerza”. Uważamy, że od tamtego czasu niewiele się zmieniło. Polscy młodzi filmowcy być może dzisiaj mają jeszcze mniej takich miejsc, sal projekcyjnych czy kin dla siebie. Coraz mniej jest takich miejsc spotykania się twórców z „normalną” widownią, szczególnie na tzw. prowincji. Na obrzeżach kultura jest istotnym elementem tworzenia tożsamości regionalnej i poczucia więzi z innymi, a okazji do rozmów o filmach jest coraz mniej. Stąd jedną z idei, którą się kierujemy, jest TWORZENIE MIEJSCA. Sokołowsko, położone z dala od wielkiego miasta, od zgiełku, medialnego szumu, a jednocześnie blisko kulturalnego centrum, jakim jest Wrocław, czy równie ciekawe kulturowo – Wałbrzych i Świdnica, daje możliwość spotkania znanych aktorów, reżyserów, obiecujących talentów europejskich; rozmowy z nimi i poczucia się częścią barwnej i arcyciekawej community, jaką jest środowisko filmowców i kinomanów.

Inną ważną ideą, którą Hommage à Kieślowski realizuje od 2015 roku z dużym powodzeniem, jest HERITAGE, a więc: pielęgnowanie, zachowanie, przypominanie i dyskusja z artystyczną i pedagogiczną spuścizną, także duchową, po artyście. Dzięki pomocy MKiDN i Narodowego Instytutu Audiowizualnego, pomocy Przyjaciół artysty i ogromnemu zaangażowaniu pani Marii Kieślowskiej, Fundacja In Situ dysponuje unikatowymi, pochodzącymi z archiwum rodzinnego i wielu przyjaciół Kieślowskiego dokumentami, zdjęciami, w tym zbiorem różnych wersji scenariuszy. Jak poprzednimi laty, także w roku 2017 goście festiwalowi ujrzą fragmenty Archiwum i wystawę multimedialną.

Szczególnie istotne w pracy zespołu przygotowującego tegoroczną edycję Hommage á Kieślowski jest DIALOG Z KINEM EUROPEJSKIM w duchu poszanowania kulturowej różnorodności i ideałów europejskich, a w szczególności wolności, braterstwa i równości oraz sposobu ich wyrażania za pomocą środków filmowych i w kontekście etycznych i moralnych wyzwań XXI wieku, przed jakimi i w centrum których stoi – człowiek.

Od roku 2016 program filmowy podzielony jest na 3 sekcje: „Bez fikcji!”, czyli kino dokumentalne; „Re: Interpretacje”, to jest filmy fabularne z Polski i Europy nawiązujące w warstwie poszukiwań narracyjnych, estetycznych i tematycznych do kina Krzysztofa Kieślowskiego lub pozostające z nim w dialogu społecznym i kulturowym; oraz „Hommage à Kieślowski” – pokaz 3–4 filmów Krzysztofa Kieślowskiego w kontekście okresu, w którym te filmy powstawały, i w poszukiwaniu – we wspólnej dyskusji z filmoznawcami, filozofami i filmowcami oraz widownią – wcześniej niedostrzeganych znaczeń.

Przez trzy dni festiwalowe proponujemy dyskusje, wprowadzenia do filmów nawiązujące do ducha DKF i propagujące kino jako miejsce poszerzania horyzontów myślowych, stawianie pod znakiem zapytania naszych własnych, nierzadko niesłusznych czy przestarzałych opinii.

W roku 2017 festiwal pójdzie tropem swoistej, delikatnej rady i mądrego zalecenia Krzysztofa Kieślowskiego, kierowanego wielokrotnie do jego studentów w Polsce i Europie: żyj i patrz uważnie.

http://www.hommageakieslowski.pl/pl/idea